Era van de Ronde Tafel

“Leave! Nothing in Peredur.” Dat is wat me vanmorgen in halfslaap gezegd wordt. Ik ben me van geen aanleiding bewust.

Peredur is de naam van een legendarische figuur in een Arthurroman uit de 14e eeuw. ‘Harde speren’, betekent de naam. Hij is een heethoofdig wonderkind wiens combinatie van kracht, ongetemde seksuele drive en sociale onervarenheid de omstandigheden creëren voor een dwingende serie ontmoetingen, waarin hij zich onbevangen stort. Hij ontwikkelt zich zo ridderlijk tot edel-man, maar blijft strijden, blijft vasthouden aan de ooit zinvolle weg tot ontwikkeling die niet meer dienstbaar is aan hem.

Ik heb me ontwikkeld aan mijn vele gevechten tegen onrecht, tegen paradigma’s, tegen delen van mijzelf. Het is klaar. Ik kan de strijd achter me laten. Het strijden voorbijgaan is niet eenvoudig. Zo vaak is er een innerlijk deel niet eens met een besluit, gevoel, gedrag of gedachte. Dat ben je je vaak niet bewust. Iets voelt niet kloppend, zegt je onderbuik. Het vraagt dan naar binnen te keren en dialoog met dit deel. Vaak is hier nog iets te doen voordat de innerlijke harmonie terugkeert.

‘Leave! nothing in Peredur’ vertelt dat ik me bewust moet zijn van die onderbuikgevoelens, dat ik er aandacht aan moet besteden, de dialoog moet aangaan en de harmonie moet herstellen, zodat er niets meer in verzet is, nothing in Peredur. Tijd voor de Ronde Tafel in mijzelf.